Imagine - Louis (II)

Idziesz na zakupy wiosenne z przyjaciółką. Wchodzicie do sklepu i zauważasz bluzkę w paski, niebieskie spodnie oraz buty w paski, które ci się spodobały i uznałaś, że musisz je mieć. Przyjaciółka idzie do innego sklepu i mówi, że za dwie minuty wróci, ty chociaż w te dwie minuty nie wierzysz idziesz do przymierzalni. Wyglądasz wyśmienicie. Pomiędzy podłogą, a  drzwiami, czyli w tej szparze zauważyłaś cień i pomyślałaś, że to twoja przyjaciółka więc wychodzisz z tekstem:

Ty: No i jak Susan? Jak pasuje do mnie ten strój?

*Nagle patrzysz na osobę, która wydawała ten cień, okazało się, że to nie Susan, a chłopak ubrany w T-shirt w paski, niebieskie spodnie oraz  buty w groszki (paski+groszki=?). Patrzysz na twarz chłopaka, przychodzi ci tylko jedno imię i nazwisko...Louis Tomlinson.*

Lou: Wyśmienicie, pasuje jak ulał...

Ty: Emm, sory myślałam, że to moja przyjaciółka..

Lou: Nic się nie stało..

*Louis cały czas patrzył na ciebie takim wzrokiem, jakby chciał cię zabić za to, że lepiej wyglądasz w paski niż on.*

Lou: Mam pytanko?

Ty: Wal prosto z mostu, nieznajomy.

Lou: Podejrzewam, że lepiej wyglądasz niż ja w paskach...ale wróćmy do tematu... <nagle go zatkało, bo w przebieralni zauważył twoją torebkę w marchewki...>

Ty: Coś się stało?

Lou: Emm, świetna torebka...nie nic, ale zapomniałem pytania...

*Nagle słyszycie, że ktoś woła Louisa, był to Harry Styles!! Nie mogłaś uwierzyć, że ich widzisz na żywo, jesteś directionerką, oczywiście.*

Harry: Louis, dawaj tylko na ciebie czekamy!!

Lou: Już, zaraz. Przepraszam, ale ja już idę, miło było ciebie spotkać.

Ty: Wzajemnie..

*Wracasz do przebieralni i wychodzisz z tymi rzeczami, które zamierzasz kupić. Nagle widzisz Susan.*

Susan: Ty!

Ty: Co ja?

Susan: Szukałam, ciebie...

Ty: A ja  na ciebie czekałam. A teraz idę kupić rzeczy, które spodobały się...<nie dokończyłaś zdania, bo wiedziałaś, że twoja przyjaciółka może ci nie uwierzyć>.

*Jedziecie do ciebie do domu, bo Susan, zamierzała u ciebie nocować.  Ubierasz ubrania, które kupiłaś i nagle słyszysz pukanie do drzwi. Podchodzisz i je otwierasz.*

Kurier: Oto kwiaty dla pani, od pani tajemniczego wielbiciela.

Ty:*zdziwiona odbierasz kwiaty* Dziękuję, a może pan zdradzić imię tego wielbiciela?

Kurier: Przykro mi nie, ale pozostawił w bukiecie karteczkę dla pani.

*Idziesz do salonu, Susan zauważ bukiet. A ty otwierasz kopertę, czytasz oto ten list na głos:

Ty: "Wierząc że jesteś tą osobą, chciałbym każdą chwilę spędzać z Tobą, w Twych objęciach kłaść się spać, razem z Tobą rano wstać, obok Ciebie zawsze być, właśnie z Tobą pragnę żyć. Ujrzałem ciebie tylko raz, ale to wystarczyło aby tylko o tobie pamiętać. ~~Osoba, która jest zazdrosna, że wyglądasz lepiej niż ona w paskach~~"

*Popłakałaś się przy tym liściku, wiedziałaś, że to Lou i w tej chwili byś go przytuliła...*

Susan: Wow...kto to może być?

Ty: Louis ...

Susan: Tomlinson!?

Ty: Tak spotkałam go dziś w sklepie, i byłam w to ubrana...

Susan: Żesz pierdzielesz... [X, tego nie wiem jak poprawić]

Ty: Tylko skąd on wie gdzie ja mieszkam?

Susan: Przecież to sławna osoba, i do tego 1/5 One Direction, on może wszystko...

Ty: Dobra chodź już do pokoju, mam ochotę iść spać..

 *Poszłyście spać, a w środku nocy słyszycie jak ktoś śpiewa pod twoim oknem. Znałaś ta melodię, była to piosenka The Fray "Look after you". Wyskakujecie z Susan z łóżka (tak spałyście razem w jednym łóżku), otwierasz okno, a tam widzisz Louisa. Schodzisz na dół, przed dom.*

Ty: Louis, co ty tu robisz o tej godzinie?

Lou: Ja, tylko śpiewam dla ciebie..

Ty: O trzeciej w nocy?

Lou: Tak, bo od kiedy cię ujrzałem, myślę tylko o tobie, i nie ważne, która jest godzina, jaka jest pogoda, zawsze chcę być z tobą i tylko z tobą...

*spłynęła ci łza po policzku...*

Ty: Ale ty nawet nie wiesz jak mam na imię...

Louis: Wiem, ja mogę wszystko, [Twoje Imię], nie wiesz o tym?

Ty:* Podbiegasz do niego i go przytulasz* Wiem, już wiem.

*Louis zauważa, że jesteś w krótkiej piżamie i ci jest "trochę" zimno, więc zdejmuje swoją bluzę w PASKI i zakłada ci ją na plecy...*

Ty: Może wejdziesz do środka, skoro tu jesteś...?

Lou: Nie, jeśli śpisz z twoją przyjaciółką <spojrzał na Susan.>

Ty: Jeśli nie to nie...

Lou: Przyjdę jutro, rano, bo chcę cię ujrzeć o wchodzie słońca i zjeść z tobą śniadanie...

Ty: to do zobaczenia za dwie godziny...

Lou: Przyjdę trochę później, dam ci się wyspać, bo nie chce abyś była nieprzytomna na śniadaniu...

*Pożegnaliście się, a rankiem czyli o 12 spotkaliście się, jednak nie przed domem , ale u ciebie w kuchni. Susan wpuściła, go do środka, a sama wyszła, żebyście zostali sami. Wiedziałaś, że na Susan można polegać. Śniadanie było przepyszne, Lou zrobił tartę marchewkową i tosty. Po tym poszliście na zakupy, jednak na zakupy dla Louisa. Minęły wam fajnie. Już po paru spotkaniach Louis przedstawił cię chłopakom, a już po trzech miesiącach zostaliście parą, szczęśliwą parą.*

Opracowała: X                                             Korekta: B - "X... jak się pisze uwierzyć??"