Imagine - Zayn (VI)

Mieszkasz z One direction pod jednym dachem i chodzisz z Zaynem od dwóch lat, jesteście razem bardzo szczęśliwi i nie wyobrażacie sobie życie bez drugiego… Pewnego popołudnia wybieracie się razem na romantyczną kolację we dwoje… Sama nawet się dziwisz czemu popołudniu, a nie wieczorem na kolacje, ale już się przyzwyczaiłaś do pomysłów twojego ukochanego… Jedziecie taksówką i ciągle się zastanawiasz, gdzie tym razem on Cię zabiera…*

Ty: Zayn, gdzie jedziemy? Jesteśmy już za Londynem… <patrzysz na niego>

Zayn: <chwyta cię za rękę> Na kolacje… <całuje cię w czoło> Głupie pytania zadajesz kochanie…

*Wolałaś już bardziej nie drążyć tego tematu…*

Ty: Zayn, a daleko jeszcze? Bo jestem trochę zmęczona, a sam wiesz, że jazda autem mnie dodatkowo usypia… <to akurat prawda, w każdym środku lokomocji zasypiasz, jak zaczarowana… Raz Ci się zdarzyło zasnąć z metrze i przespać stacje!>

Zayn: Tak jeszcze kawał drogi przed nami… <odruchowo, więc przysuwasz się do niego, kładziesz mu głowę na ramieniu i zasypiasz…>

~~Po godzinie~~

Z: Kochanie wstawaj jesteśmy na miejscu… < Odgarnia Ci włosy z twarzy>.

Ty: Tak? O Zayn! Przywiozłeś mnie… na lotnisko? <patrzysz na niego zdziwiona>

Z: Jedzenie samolotowe też jest dobre…

Ty: Zayn… już Cię przejrzałam… Gdzie my lecimy?

Z: [Twoje imię] serio myślisz, że gdzieś lecimy? <macha ręką w geście, co ty sobie wyobrażasz> My nigdzie nie lecimy… <Zayn nagle wybucha śmiechem i to jest kolejna cechą, którą u niego kochasz… ten chłopak nie potrafi kłamać! Za każdym razem, gdy kłamie zaczyna się histerycznie śmiać…>

Ty: Nie w ogóle… To może mi powiesz co cię tak rozbawiło? <krzyżujesz ręce na piersiach i wyczekująco podnosisz jedną brew do góry… by wzmocnić efekt, że coś podejrzewasz,  zaczynasz tupać jedną nogą>

Z: Dobra, nie mamy czasu chodźmy na samolot… <łapie Cię za rękę, a w drugiej wiezie walizkę>

Ty: Skąd masz walizkę? Spakowałeś tylko siebie, czy nas oboje? <pytasz zainteresowana>

Z: Ja sam siebie spakowałem, a ciebie spakował Harry, a co? <zatrzymuje się i na Ciebie patrzy, tym razem to on podnosi jedną brew wyczekująco>

Ty: Nic… to tylko znaczy, że oprócz tych ciuchów co mam na sobie, będę miała do ubrania tylko skąpą bieliznę… <”czas szybko zmienić temat”> Ej, a my się gdzieś nie spieszyliśmy?

Z: No tak, przepraszam… zamyśliłem się, bo myślałem co też Harry mógł dla ciebie wykombinować…

Ty: Nie mów, że jesteś zazdrosny o niego…

Z: Nie jestem zazdrosny! Ale tylko ja mogę kupować Ci bieliznę… A teraz chodźmy…

*Przesypiasz cały lot samolotem  na ramieniu Zayna, gdy się budzisz już po wylądowaniu, jesteś trochę zdziwiona…*

Ty: Zayn ty w ogóle spałeś?

Z: Nie, ale nie jestem zmęczony <odwrócił twarz w twoją stronę i zauważyłaś, że lekko się uśmiechnął, ale wyglądał na zmęczonego i przede wszystkim zdenerwowanego…*

Ty: Coś się stało? <dotykasz ręką jego ramienia>

Z : Nie, nic takiego… tylko po prostu… uwielbiam patrzyć jak śpisz… <słodko się uśmiechnął, chociaż widać było, że wkłada w to dużo trudu…>

*Przestałaś zadawać pytania, ale rozmowa między wami jakoś wniknęła, więc znów jadąc taksówką tym razem rozmawialiście…*

Ty:  Zayn, gdzie my właściwie jeste… <przerywa Tobie głośne burczenie w żołądku… uśmiechasz się niepewnie patrząc w stronę swojego chłopaka>

Z: To rewelacyjnie, bo właśnie jedziemy na kolację! Ale muszę zrobić to, bo nie chcę Ci popsuć niespodzianki… <zawiązuje Ci oczy chustką>

Ty: Czy to naprawdę konieczne?

Z: Yep…

*Nic nie widzisz, ale otuchy dodaje ci oddech Zayna i jego ramię, w które jesteś wtulona… Nagle czujesz, jak auto się zatrzymuje… Zayn za rękę wyprowadza z taksówki i chwilę idziesz prowadzona przez niego, aż dochodzicie chyba do stołu na świeżym powietrzu, bo nigdzie nie wchodziliście, a chłopak odsunął Ci właśnie krzesło, abyś usiadła… dopiero teraz odwiązał ci chustkę…*

Ty: Zayn wziąłeś mnie do Paryża!

*Siedzieliście przy stoliku pod gołym niebem z widokiem na wieżę Eiffla, która jest bardzo ładnie oświetlona iż jest późny wieczór… Niebo nad waszymi głowami było pełne gwiazd, a stolik przy którym siedzieliście nakryty był białym obrusem i ładną zastawą…*

Ty: <odsunęłaś się od stołu, podbiegłaś do Zayna i go pocałowałaś> Zayn to najsłodsza niespodzianka, jaką mi w życiu zrobiłeś!

Z: Fakt, [T.I.]… trudno będzie to potem przebić…

*W tej chwili pojawia się kelner z jednym półmiskiem, pełnym spagethii bolonese, z klopsikami… Kelner kładzie je na stole, po czym się oddala i nie wiadomo gdzie znika bo jesteście na środku placu Concorde…*

Ty: O jeden półmisek… z klopsikami, bo ja…

Z: Bo twoją ulubioną bajką jest "Zakochany Kundel"…tak dlatego...

Ty: Zayn…Kocham Cię…

Z: Ja ciebie też, najdroższa… <całujecie się nad stołem>

*Jecie kolacje rozmawiając, cały czas się śmiejecie albo całujecie… Aż przychodzą skrzypek i kelner z bukietem (twoich ulubionych kwiatów)…Skrzypek cały czas gra, a kelner wręcza kwiaty Zaynowi i znów odchodzi…*

Z: <wstaje od stołu, wręcza ci kwiaty, ty mu dziękujesz, a on jest trochę zdenerwowany… Chwilę szuka w jednej kieszeni, potem w drugiej, potem sprawdza w spodniach od swojego garnituru…>

Z: Tylko żartowałem… <uśmiecha się i wyciąga małe czarne pudełeczko z zewnętrznej kieszeni marynarki… klęka przed tobą, otwiera pudełeczko, a w środku…> [T.I.] Kocham Cię nad życie, oddałbym Ci każdy narząd gdyby to byłoby potrzebne, nawet serce, które już dawno skradłaś… Ja tak Cię kocham, że… Mógłbym dla ciebie przestać w ogóle układać moje włosy…

Ty: Hah, Zayn wybrałeś sobie świetny moment na żarty… o swoim wyglądzie…

Z: Posłuchaj [T.I.]… Czy zostaniesz ze mną już na zawsze? Czy  będziesz moją narzeczoną, a potem żoną? Czy chcesz nosić nazwisko Malik? Czy… <przerywasz mu, bo rzucasz się na niego, klękając obok i tylko między pocałunkami odpowiadasz, ciągle ‘’TAK, TAK!”…

Od tamtego czasu jesteście szczęśliwym małżeństwem, a po dwóch latach od ślubu na świat przychodzą małe zayniątka, czyli dwójka bliźniaków podobnych do swojego taty…

Opracowała: B